Recensie Hans Teeuwen zingt

Door velen met een lichte waas van genot in de ogen de hemel in geprezen om zijn humor, door anderen dan weer met een minachtende trek rond de mond afgeschilderd als wansmakelijk, Hans Teeuwen. Een tijd geleden besloot hij om zijn cabaretvoeten enkel nog over Britse podia te laten trippelen, maar hij liet zijn jazzvoetjes wel achter in Nederland en België om daar de podia onveilig te maken met zijn liefde voor jazz en het betere Sinatrawerk.

“Hans Teeuwen zingt” en zo zong hij ook afgelopen dinsdag in een overvolle AB Flex, maar niet alvorens zijn uitmuntende band bestaande uit Benjamin Herman, Jesse van Ruller, Kasper Kalf en Joost Kroon, zich uitgebreid had laten voorstellen door hun respectievelijke instrumenten.

Wanneer hij eindelijk het podium betreedt, strak in een pak dat zo uit de kast van Nick Cave had kunnen komen, piept Pavlov onvermijdelijk ook even mee om de hoek. Door  vele hoofden is waarschijnlijk heel even “Paarden!” of  “Slikken trut” geschoten. Maar deze avond balanceerde niet met een teen op het vlijmscherpe mes van zijn humor, maar draaide om de muziek. Hoewel... bij Hans Teeuwen is de humor, noch de expressiviteit nooit veraf. Al meteen bij het begin ‘Come Fly With me’ loopt, kronkelt, schuift, draait hij over het podium als een flamingo met een enorme paringsdrang. In een moeite door besloot hij ook het petje van uw fotograaf  afhandig te maken en er het eerste nummer uit te zingen.

Voor de doorwinterde Hans Teeuwen- fan die ook mee op het jazzbootje gesprongen is en dus ook de DVD van de man in huis heeft, zal dit concert niet als een grote verrassing gekomen zijn. Hij speelde nagenoeg dezelfde set als op de DVD met daarin enkele grote namen als Ray Charles en Ella Fitzgerald, maar vooral zijn persoonlijke held Frank Sinatra.

Het is uiteraard gewaagd om net nummers van ‘The Voice’ uit te kiezen en het moet gezegd worden dat Teeuwen een klok van een stem heeft, maar nooit het niveau haalde van zijn grote voorbeeld. Alles werd mooi gecamoufleerd door zijn uitzonderlijke band en zijn omverwerpende charisma.

De mensen die toch nog stonden te wachten op een glimp van de cabaretier Teeuwen op te vangen, en dat waren er heel wat, kregen ook waar voor hun geld. Een jodengrap, het verlegen type dat een onsamenhangend verhaal vertelt, ‘I concentrate on you’ werd bijna enkel gezongen voor een meisje op de eerste rij en bij ‘Please be Kind’ gaat hij het publiek in op zoek naar mensen die van hem houden.
De lachsalvo’s die volgden op zijn snedigheid overstegen soms zelfs het lovende gejoel voor zijn muzikale talent en dat was zeer jammer. Pavlov, Teeuwen, lachen. Hij zal er voor altijd last van blijven hebben, zelfs een fijne Sinatra/jazz avond in de AB zal dat niet verholpen hebben.

Hij sloot af met ‘I’ve got a Woman’ en een explosief ‘Route 66’, om nog terug te komen voor drie bisnummers waarvan het eerste een Engelse versie was van zijn overbekende “Snelkookpan”, deze keer “Baseballbat” gedoopt. Jammer dat er geen mooie rijmende en even hilarische vertaling bestaat voor “roerbakei, roerbakei, heroïne dealen op de kinderboerderij”.

Dit uitzonderlijk entertainende concert werd uitgewuifd met ‘Fly me to the moon’, maar toch bleef het een beetje de cabaretier Hans Teeuwen die Sinatra on speed speelt.

< Tine Maesen >